چقدر دور شدم از خودم

چقدر دور شدم از خود واقعی ام انگار که یه غریبه ام وقتی به صدای درونی خودم گوش میدم وقتی تو سکوت به صدای هم همه ی افکارم گوش دل میسپارم از این که این شخص کی میتونه باشه از تعجب اینکه چطور تا این حد تغییر کردم و متوجه این موضوع نشدم شاخ درمیارم

شاید این خود متغییرم بد نباشه شاید اصلا خوبه ک همچین شخصی شدم ولی من این خودمو دوس ندارم 

میخوام بشم اون طوربانویی که قبلا بودم همونی که:

-همه ی اطرافیانش رو دوست داشت هرچند که اذیتش میکردن هر چند ک زخم زبون میزدن و...

-قبل از اینکه بخواد بخشیده بشه میبخشید و کینه ی هیچ کس رو به دل نمیگرفت

-حال بدش با ذکر گفتن و قدم زدن با نقاشی و اهنگ گوش دادن با .... خوب میشد 

-عاشق هنره !میره دنبال هرچیزی که به هنر ربط داره و اونو تجربه میکنه 

-از عکاسی حس خوب میگیره و میتونه ساعت ها برای اون وقت بذاره بدون اینکه خسته بشه

... حالا شما فکر کن خود الان من منهای همه ی این ها و خیلی چیزای دیگه باشه خب معلومه که نباید بشناسم و احساس غریبگی کنم !

 

+عاشق گلها و عکس گرفتن از اونهام (: 

++گلها دلیل لبخندش😊

+++هنوزم با دیدن عکسای گل نرگس بوش توی دماغم میپیچه