اولین قدم برای رسیدن به ارامش پذیرش هست. اینکه تو خود الانت رو در هر شرایطی که هستی بپذیری، و قبول داشته باشی. صرف نظر از اینکه قبلا چه کسی بودی و در چه شرایطی زندگی میکردی و به چی عادت داشتی
خود خود الانت رو قبول داشته باش
قبلا شرایطت بهتر بوده؛محیط زندگی ات،ادمای اطرافت،برنامه روزانه ات، و و و و
همه تغییر کردن و خب این تغییرات قرار نیست ک باب میل تو باشه.
تو یه سری تصمیمات میگیری درست!! ولی این دلیل نمیشه ک تمام پیامدهای تصیمات تو دقیقا مطابق میل و خواسته تو باشه. بودن توی اجتماع این همه درگیری ها رو داره.
قبول کن که باید خودت رو با شرایط وفق بدی ،نه اینکه دیگران طبق خواسته و امیال شخصی تو عمل کنن.
بیا اول از همه: #باور داشته باش که تصمیم تو درست و بجا بوده(:
و دوم:بپذیر که پیامدهای این تصکیم یکسری شرایط نه چندان سخته که باید طی یکمدتی خودت رو با اونها وفق بدی این یه اتفاق مادام العمری نیست این یه اتفاق دو سویه ی موقتی هست(:
و سوما: یقین داشته باش که این تغییرات از نظر تو شاید خوب نباشه اما بد هم نیست تو هر چی که بشی بدذات که نمیشی و این جای نگرانی نداره چون تو قراره مهربون‌تر اجتماعی‌تر و بخشنده‌تر بشی (:
و چهارما: اطمینان داشته باش ک نقش بازی کردن اونقدرها سخت نیست که تو از پسش برنیای.فکر کن ک به تئاتر دعوت شدی برای ادای نقشی ک با تو همخونی نداره این فقط یه بازیه و تا مدت زمان معلومی اون شخصیت رو داری و بعد از اینکه پرده‌های نمایش رو هم بیان تو میشی همون ادم قبل از نمایشی ک بودی.
آرامشتو فدا نکن بابت یکسری شرایط ک گمان میکنی توی زندگی ات باید باشن
هیچی چیز در این دنیا پایدار نیست!ولی میتونی ارامش و سلامت روح و روانت رو تحت هر شرایطی داشته باشی اینا به خودت بستگی داره نه هیچ کس دیگه ای
حالا تصمیم با خودته که بشینی افسوس گذشته ات رو بخوری و از الانت ناراضی باشی یا حال الانت رو بپذیری و برای روژای بهتر تلاش کنی ((:♡
________________:_________________
+از سری نصیحت های من به خودم(:
++دنیای دو روزه رو سخت نگیر بذار مثل نبات باشه درسته که زود اب میشه، تموم میشه، ولی در عوضش شیرینه(:
+++من از خودم قول گرفته که دیگه دنیا رو به کامش تلخ نکنه(:
++++دنیا به کامتون شیرین(:
این متن شما رو بسیار دوست میداشتم و این «منِ» الان، خیلی بخش نیاز داشت.