شما تا چه حدی حاظرید به خاطر بچه-تون از خودتون (_از خوابتون خوراکتون ارامشتون درس کار بیرون رفتن و تفریح و گردش و...._) بگذرید؟

حاظرید به خاطر بچه با کسی زندگی کنید که دیگه هیچ حسی بهش ندارید؟

میتونید به خاطر بچه با کسی زندگی تون رو  ادامه بدید که بهش بی اعتمادید و...؟

اینکه کودک در جمع "خانواده اش" زندگی کنه مهم تره یا سلامت روح و روانتون؟!

(اینو میدونم که اگر والدی سلامت روح و روان نداشته باشه قطعا به کودک هم صدمه میزنه حالا چه جسمی چه روحی....)

بنظرتون کدومش مهمه و کدومش اهم؟